امید
 وجود ما پر است  از  گنج امـّید خدا این را به ما از لطف بخشید
 
 زمین  دائم به گشت امید واراست  به گردیدن بگیرد  نور خورشید
 قمر   همواره  مشتاق زمین است   نمی گردد  ببین  بـرگـرد ناهید
 یکی  مهواره ی مـلّی  در ایـران   به دست خبره ی فن خلق گردید
 محقّق  شد  یکی  از  آرزوهــا  از این رو  صانعش«امّـید» نامید 
 چو شد پرتاب این  مهواره در دم   فضای آسمان   را   در نوردیـد
 به هنگام رها  گشتن  ز  موشک     بسا از هیبتش  افـلاک  لـرزید
 کـران آسمان   را   خوب  پیمود   به سرعت درمدارخویش چرخید
 خبرها ز آن به عالم  منتشر  شد  به شرق وغرب این اخبارپیچید
 یکی خوشنود گشت ازسازوکارش یکی از رمـز و راز کار ترسید  
 دل ملت از این  توفیق  شد  شاد   دل بعضی  از آن  پـرتاب  رنجید
 به هــرجا   بود   ایرانی  شنیدم   به خود  از  بابت  « امید »  بالید
 جهانش   با   تحیّر  کـــرد  باور   نمودش   مـردم  بسیار  تایید !
 شعر از اکبر علی بیکی  


یزدفردا
               
             
         
             
       
        
    
       
     

  • نویسنده : یزد فردا
  • منبع خبر : خبرگزاری فردا